رفتارهای بازی، یا انواع روش‌های مختلف بازی کودک با یک اسباب‌بازی، مانند تفنگ شکاری اسباب بازی منعکس‌کننده ادراک، شناخت، هماهنگی حرکتی و ایده‌پردازی است. با افزایش سن، کودکان بهتر می توانند بازی را به تنهایی شروع کنند و شروع به افزایش خلاقیت و پیچیدگی در بازی خود می کنند.
با این حال، رشد در این زمینه ها وابسته به تجربه است و با فرصت های موجود در محیط شکل می گیرد. توانایی های یک شی شامل تمام فرصت هایی است که برای تعامل با آن ارائه می کند.
مقرون به صرفه منعکس کننده ویژگی های فیزیکی یک شی است. به عنوان مثال، یک سطل چندین ویژگی دارد: کناره‌ها و پایین آن فضایی را ایجاد می‌کنند که می‌توان آن را پر و خالی کرد، یا به صورت نگه داشت تا صحبت کرد، یا وارونه کرد تا روی آن بایستد. و دسته این امکان را می دهد که آن را بردارید تا از جایی به جای دیگر حمل شود یا از این طرف به طرف دیگر چرخانده شود.
برای بهره برداری از آن، مقرون به صرفه باید درک شود. کسب ادراک مستلزم کاوش است. هنگام کاوش یک شی، شیوه بازی ممکن است متفاوت باشد.
یک کاربر ممکن است اقدامات را با توجه به توانایی های کشف شده آزمایش و تنظیم کند و از تعاملات ساده به وظایف پیچیده پیشرفت کند.
به این ترتیب، کشف مقرون به صرفه می تواند توسعه را ارتقا دهد. حواس پرتی دور از کاوش با یک اسباب بازی ممکن است فرصت کاوش در توانایی های آن را محدود کند و در نتیجه بازی ساده تری را به همراه داشته باشد.در کنار اسباب‌بازی‌های خاصی که کودکان نوپا با آنها ارتباط برقرار می‌کنند، محیط نیز می‌تواند عاملی باشد که می‌تواند بر رفتارهای کودکان از جمله بازی تأثیر بگذارد.
